De eerste twee weken zitten erop

De eerste twee weken in de Cevennes zitten erop. In de twee weken heb ik goed kunnen trainen. Na 16 dagen staat er 1054,90 km op de teller, met 13662 hoogtemeters

Een overzicht van de trainingen per dag met het aantal gereden kilometers, de tijd en het aantal hoogtemeters (hm).

16 juli: 12,31 km / 00:27:00 / 123 hm
17 juli: 23,37 km / 00:49:37 / 190 hm
18 juli: 46,69 km / 01:40:25 / 489 hm
19 juli: 122,91 km / 05:02:28 / 1656 hm
20 juli: 28,46 km / 01:12:05 / 262 hm
21 juli: 74,80 km / 02:35:46 / 856 hm
22 juli: 110,25 / 04:42:31 / 1131 hm
23 juli: 127,05 km / 04:32:00 / 1687 hm
24 juli: 26,79 km / 01:00:47 / 145 hm
25 juli: 54,59 km / 02:09:06 / 592 hm
26 juli: 191,76 km / 08:52:29 / 3151 hm
27 juli: 27,89 km / 01:08:05 / 182 hm
28 juli: 70,84 km / 03:08:26 / 834 hm
29 juli: 12,51 km / 00:27:46 / 62 hm
30 juli: 66,81 km / 02:55:36 / 1930 hm
31 juli: 57,69 km / 02:07:33 / 383 hm

Er zijn een paar ritten die opvallen. 23 juli 127 km, 26 juli 191,7 km en 30 juli 1930 hoogtemeters. 23 juli was de beklimming van de Mont Aigoual. Met 1567 meter de hoogste berg van de Cevennes. Ook dit is een oude bekende. Al drie keer eerder ben ik van de startstreep naast een parkeerplaats in Vallerauge naar de top gereden. De eerste keer in 2005 was met een hybride statdsfiets. Voor de klim van 27,15 km met een gemiddelde stijging van 4,45% had ik 2 uur de tijd nodig. De tweede keer in 2006 ging met 1 uur en drie kwartier een stuk sneller. De derde keer in 2007 was met 1 uur en 29 minuten opnieuw een kwartier sneller. Zou het deze keer weer gaan lukken om een kwartier onder de oude tijd te komen?
Met de auto zijn we van Cardet naar Pont d'Herault gegaan.
Van Pont d'Herault tot Vallerauge heb ik 35 minuten warmgereden. Daarna in Vallerauge het voorwiel op de officiele startstreep gezet en gewacht op het startschot van de jury. Dat kwam niet, dus ik stuurde mezelf maar op weg naar de top. De klim ging goed. Met de hartslag rond 170 slagen per minuut probeerde ik niet alles te geven. Het lukte goed om de hele klim met die hartslag te blijven rijden. Uiteindelijk was het gemiddelde ook 170 slagen per minuut. In de D3 zone reed ik in 1 uur 19 minuten en 18 seconden naar boven, zonder een al te grote inspanning te leveren. Zo voelde het in ieder geval in de benen. De gemiddelde snelheid was 20,5 km/u. Bovenop de berg was het uitzicht geweldig. De Mont Ventoux, 136km verderop, was zichtbaar. Ook de witte toppen van de alpen, waaronder de Mont Iserand waren te zien.

Na de afdaling naar Vallerauge en vervolgens Pont d'Herault ben ik in plaats van met de auto terug gegaan naar Cardet met de fiets terug gereden. Daardoor kwam er nog ongeveer 50 km bij. Na de 127 km was ik wat vermoeid. Daarom heb ik de dag erna een hersteltraining gedaan.

De bijna 192 kilometers van 26 juli was door het 'echte' gebergte van de Cevennes. Achtereenvolgens ben ik over de Col de Bane (406 meter), Col du Redares (344 meter), Col de Bantarde (624 meter), Col de la Tribale (612 meter), Col de Pas (833 meter), Col de l'Espinas (848 meter), Col de l'Asclier (902 meter) en de Mont Brion (503 meter) gereden. Op de Col de Pas en Col de l'Espinas heb ik een paar spetters regen gehad. Deze twee collen liggen bijna aan de voet van de Mont Aigoual. Deze berg staat bekend om de regen en daar zal het dan ook wel vandaan zijn gekomen. Veel stelde het niet voor, maar het was wel even lekker voor de verkoeling. Aan de andere kant van het gebergte klaarde het op en niet veel later reed ik weer met een lekker zonnetje. Op de terugweg reed ik door l'Estrechure om het huisje van Erik en Maarten op te zoeken. Het was moeilijk/niet te vinden door het ontbreken (of niet duidelijk aangegeven) van straatnamen. Hopelijk kunnen zij het eind augustus wel vinden. Het is in ieder geval een niet erg groot dorp, met een klein winkeltje, restaurant, cafe en pizzeria. Ik vraag me wel eens af wat voor werk de inwoners van dit gebied doen. In de omgeving is niks anders dan bos, bergen en kleine dorpjes. Na de Mont Brion dacht ik dat het gedaan was met het klimmen en dat de resterende kilometers voornamelijk vlak zouden zijn. Niet dus! Na Lasalle was er vanaf Thoiras tot iets voorbij Lale nog een klim met 195 hoogtemeters. Geeft niet, het maakte het hoogteverschil op de Mont Brion goed. De kaart geeft daar 660 meter aan, maar de hoogtemeter kwam niet verder dan 503 meter.

Voor 30 juli stond de Mont Ventoux, de kale berg, de reus van de Provence, op het programma. Deze berg kan van drie kanten worden beklommen. Via Sault, Malaucene en de 'klassieke' kant vanaf Bedoin. Ik deed de klim via Bedoin en de afdaling naar Malaucene. Met de auto reden we tot iets voorbij Carpentras om warm te rijden naar Bedoin. In Bedoin vertrok ik vanaf de streep bij het winkeltje 'Bedoin Location'. Deze keer wilde ik niet dezelfde fout maken als vorig jaar. Toen deed ik de beklimming zonder op mijn hartslag te letten. In het bos stond deze diep in het rood; 188 slagen per minuut. Dat is ver boven mijn omslagpunt en bijna tegen het maximum van 190 a 195 aan. Na een uur rijden, iets voor Chalet Reynard ging het dan ook fout. Benen werden slap en de hartslag kwam niet meer boven de 150, wat ik ook deed.
Het was gisteren dus tijd voor een andere aanpak! Vanaf het begin heb ik de hartslag goed gevolgd. Het doel was om rond de 175 slagen per minuut te blijven rijden. Op de steilere stukken (11%) was dat moeilijk. De snelheid zakte soms tot onder de 10 km/u. Door op de hartslag in plaats van de snelheid te letten bleef ik onder mijn onslagpunt (waarop de spieren sneller verzuren) rijden. Hierdoor ben ik nergens in de problemen gekomen. Vooraf had ik uitgerekend dat gemiddeld 14.1 km/u goed is voor 1 uur en 30 minuten. Dus een klein beetje keek ik toch wel naar de snelheid, maar zonder de hartslag uit het oog te verliezen. In het bos waren de 'gevreesde' vliegen niet aanwezig, Ook de wind op de Col de Tempetes, vlak voor de top was er niet. Na 1 uur 29 minuten en 8 seconden kwam ik boven. 13 minuten sneller dan de 1:42 van 2007 en 19 minuten sneller dan de 1:48 van 2006! Ook hier was het uitzicht goed! De Mont Blanc, 210 km naar het noorden, was zichtbaar. Ook andere bergen in de Alpen konden zich niet verstoppen. De afdaling naar Malaucene was mooi. De weg is een stuk overzichtelijker dan de weg naar Bedoin. De maximale snelheid kwam op 69.6 km/u. Het had harder gekund, maar op sommige stukken stond een stevige zijwind, waardoor alles (de fiets en ik) aan het dansen waren. Dan maar een beetje inhouden en gaan voor veiligheid. Op de terugweg van Malaucene naar Bedoin, zo'n 12 km, ging een onverwacht klimmetje zich er nog mee bemoeien. Alsof de Ventoux al niet genoeg hoogtemeters heeft gegeven.

Dit was het voor nu. Volgende week komt er weer een nieuwe update.

Het weer voor de komende dagen.
Vrijdag: 31 graden.
Zaterdag: 32 graden.
Zondag: 33 graden.
Maandag: 33 graden.
Dinsdag: 33 graden.
Woensdag: 31 graden.

En natuurlijk alle dagen zon. :-)